Pat Metheny (gitarrak), Chris Fishman (teklatuak), Joe Dyson (bateria), Jermaine Paul (baxua)
Pat Metheny, ziur aski, azken hamarkadetako Jazz gitarristarik garrantzitsu eta karismatikoena da. Mende erdi baino gehiagoko ibilbidearekin, oso musikari gutxik baiezta dezaketen zerbait lortu du: bere instrumentuaren soinua etengabe berrasmatzea, bere nortasuna inoiz ere galdu gabe. Bere musika, argitsua eta konplexua aldi berean, berotasun melodikoaren eta esplorazio harmonikoaren artean mugitzen da, inprobisazio askeagoaren eta konposizio zehatzagoaren artean.
1954an jaio zen Kansas Cityn, musikari familia batean, eta zortzi urte zituela hasi zen tronpeta jotzen, hamabi urterekin gitarra bere behin betiko instrumentua izango zela jakin aurretik. Oraindik nerabe, bere jaioterriko Jazz musikari onenekin jotzen zuen, bere estiloa betiko markatuko zuten bluesaren pultsua eta swingaren tradizioa xurgatu bitartean. Hogei urte besterik ez zituela, nazioarteko eszenara egin zuen jauzia Gary Burton bibrafonistarekin batera, eta, ordutik, bere izena Jazz gitarra ulertzeko modu berri bati lotuta geratu da: exekuzio leun eta malgua, bere garaiari aurrea hartzen dion sentsibilitate erritmiko eta harmonikoa, eta mugarik gabeko jakin-mina.
Bright Size Life (1975) bere aurreneko diskoak iraultza ekarri zuen. Album hartan, Methenyk gitarra modernoaren hizkuntza birdefinitu eta soinuen horizonte bat ireki zuen, belaunaldi osoak inspiratu zituena. Hortik aurrera, bere ibilbidea norabide askotan hedatu zen: teknologiarekin eta sintetizadoreekin esperimentatzetik hasi eta orkestra handientzako, balletentzako edo ganbera-talde txikientzako obrak konposatzeraino. Methenyren moldakortasunak ez du mugarik ezagutzen. Musikari gailenekin kolaboratu du, tartean Steve Reich, Ornette Coleman, Herbie Hancock, Jim Hall, Milton Nascimento, David Bowie eta Lyle Mays, eta azken honekin Jazz modernoaren historian izan den tandem sortzaile eta emankorrenetako bat osatu zuen. Elkarrekin eratu zuten 1977an Pat Metheny Group, oso estetika bereziarekin generoaren mugak zabaldu zituen taldea; zazpi Grammy sari irabazi zituen hurrenez hurren, beste ezein artistak lortu ez duena.
Bere ibilbidean zehar Methenyk hogei Grammy sari baino gehiago jaso ditu dozena bat kategoriatan, eta horrek erakusten du bere unibertso musikalaren handitasuna. Baina sarietatik harago, adierazpide berrien bilaketa nekaezinagatik nabarmentzen da Metheny. Aitzindaria izan da Synclavier eta gitarra esperimentalen erabileran, esaterako 42 hariko ?Pikasso?; orkestra automatizatuko proiektuak sortu ditu (Orchestrion); eta, azken urteetan, lurralde intimo eta poetikoak esploratzen jarraitu du, Dream Box (2023) bezalako albumetan.
Methenyk, konposizioarekin eta interpretazioarekin batera, lan pedagogiko etengabea egin du. 19 urterekin irakasle gazteena zen Berklee College of Music-en historian eta, ordutik, eskolak eta tailerrak eman ditu mundu osoan zehar, musikak berari lotutako jakintzak partekatzen direnean bakarrik hartzen duela zentzua sinetsita.
Kursaal Auditorioan emango duen kontzertu honetarako, Methenyk Side Eye III bere proiektua aurkeztuko digu. Side-Eye musikarien belaunaldi berriak hartzeko eta laguntzeko plataforma bat da, txandakatzen doazen artisten talde bat, Pat Methenyren pieza berriak interpretatu eta garai bateko bere musika berrikusten duena. Proiektu honen azken atala Side Eye III+ da, eta beren kalitateagatik gailentzen hasitako hiru musikari ekarriko dizkigu: Chris Fishman (1997) Los Angeleseko pianista, konpositorea eta ekoizlea, eta Flying Lotus, Louis Cole eta Mac Demarcokekin aritua; Joe Dyson (1990), New Orleansen jaioa, bi urterekin bateria jotzen hasia, eta bere hiriko musikari handiekin trebatua; eta Jermaine Paul (2001), Kaliforniako baxu gaztea, dagoeneko artista gailenekin aritua, besteak beste, MC Hammer, Macy Gray, Jaden Smith, Julius Rodriguez, Barbara Morrison eta Munyongo Jacksonekin.
71 urterekin, Pat Methenyk musikari berritzaile nekaezina izaten jarraitzen du; formulak errepikatzen ez dituen sortzailea, baina, aldi berean, koherentziari eusten diona. Azken batean, Jazza, musika-estilo bat izateaz gain, mundua ulertzeko modu bat dela erakusten diguna.
