Joan den urriaren 10ean, Guggenheim Bilbao Museoko Atrioa elkarrekin partekatutako intimitate gune bihurtu zen. Art & Music 2025 zikloaren barruan, Idoia Asurmendi abeslari eta konpositoreak bere bigarren lana aurkeztu zuen, De amar y desandar, Frank Gehryk diseinatutako espazio enblematikoa bete zuten ehunka ikusleren aurrean.

Museoko erakusketak eta zuzeneko kontzertuak uztartzen dituen programak, arkitektura, arte garaikidea eta egile musika batu zituen emanaldia proposatu zuen. Emanaldiaren aurretik, ikusleak aretoetan barrena ibili ahal izan ziren —tartean Another Day erakusketa. Barbara Kruger-en Another night.— eta Atrioan jarritako tabernako giro lasaiaz gozatzeko aukera, kontzertuaren atarikoa.

22:00etan, argiak leunduta eta akustika erreberberazio epel batean bilduta, Idoia agertu zen, bere ohiko boskoteak lagunduta —gitarra, baxua, bateria eta teklatua—. Lehen konpasetatik erakutsi zuen Aramaioko artistak gau osoa definituko zuen tonua: soiltasuna, emozioa eta harreman zintzoa bere kantuekin.

Bi hizkuntza eta bi munduren arteko diskoa

De amar y desandar filmak 2021ean Ilun eta abar filmarekin debutatu zuen artistaren bilakaera baieztatzen du, eta orain bere erregistro linguistiko zein soinuduna zabaldu du. Album berriak euskarazko eta gaztelaniazko abestiak uztartzen ditu, eta folkaren eta pop intimistaren artean mugitzen da, espazioa eta naturaltasuna arnasten duten moldaketekin.

Behaketatik eta oroimenetik kantatzen du Idoiak. Lan honetan, azaldu duenez, azken hilabeteetako “irudiak eta sentsazioak erreskatatzea” bilatzen du, “basamortuan lore bat bezala” hazten ikasi duen heldutasun pertsonaleko aldi bat. Prozesu hori diskoaren soinu-tratamenduan ere hautematen da, zeinak —artistaren beraren hitzetan— “super 8ko fotogramak, likido kimikoen artean organikoki errebelatuak” gogorarazten baititu.

Eszenatokiaren gainean, estetika hori eszenaratze xume batean islatu zen, artifiziorik gabe. Argiztapen epelak eta konponketa minimoek ahalbidetu zuten Idoiaren ahotsa argi nagusitzea. Bere tinbre bero eta malguak, malenkonia eta esperantzaren artean dabilen errepertorioa artikulatu zuen, landa giroaren eta garaikidearen artean.