Introspekzioa, itxurazko inprobisazioa eta nolabaiteko osagai onirikoa iradokitzen duten soinu-paisaia kezkagarriak ardatz, Elena Setien donostiarraren karrera musikalak lilura eragiten du. Album berria dakar, ‘Moonlit reveries’, Wilcoko bateria-jotzaile Glenn Kotcherekin batera grabatua.

Galdera. Zure aurreko lana, ‘Unfamiliar minds’, pandemiaren eta konfinamenduaren garaian sortu zen. Non sortu dira ‘Moonlit Reveries’ diskoko abestiak eta testuak?

 

Erantzuna. Kantak eta testuak itxaropen handiagoko giroan sortu dira. 2022ko udan hasi nintzen idazten, eta uste dut urteko garaiak ere garrantzia duela.

 

G. Esan dezakegu, oro har, zure aurreko lanak baino disko ‘argitsuagoa’ dela? Hala bada, zerk eragin du bilakaera hori? Nolanahi ere, nola deskribatuko zenuke lan hau, bereziki, oraindik musikarik aurkitu ez dutenentzat?

R. Doinu itsaskorrak, hizki poetikoak ingelesez eta ustekabeko edo ezohiko moldaketa instrumentalak dituzten abestien lana da.

G. Kutsu intimista orokorra alde batera utzi gabe, ‘Asking’ edo ‘Coloured Lizards’ bezalako abestiak idatzi dituzu, paisaia erritmiko ezberdinak dakartzatenak. Sortzaile gisa izan duzun bilakaeraren parte da?

R. Lan honetan erritmoa funtsezkoa da - gehienak Glenn Kotcheren eskutik datoz, Wilcoren bateriaren eskutik, gainera konpositore handia baita.

 

G. Nolakoa da lan berri honen aurkezpen-bira? Nola planteatzen dizu eta zer eskainiko diozu publikoari?

R.Berritasun gisa, gitarra lehen aldiz jotzen dut eta bi musikari ditut laguntzaile, Mikel Azpiroz teklatuetan eta Karlos Aranzegi baterian. Oso gustura ari gara, egia esan.