Sergi Caseroren No pares (sigue, sigue) performanceak spinninga eta hitzaldi performatiboa uztartzen ditu, era horretan auzitan jarri nahian ahaleginaren eta norberaren betiereko hobekuntzaren aginduak, turbokapitalismoaren berezkoak direnak; hala, umoreaz baliatzen da kontakizun meritokratikoen atzean ezkutatzen diren errua nahiz norberaren kontrako zigorra ezagutzera emateko.

Spinning-eskola baten eta konferentzia performatibo baten arteko erdibidean, pedalei etengabe eragiteko zurrunbiloan harrapatutako Sisifo moderno modura aurkezten da. Performancea buklean errepikatzen da, itzuli bakoitzean bere burua hobetu nahian, hurrengo maila, aitortza eta arrakasta, beti urruti daudenak, erdiesteko. Giro entusiastarekin eta merengue house musikaz lagundua, ikusleak pixkanaka limurtuko dituzte eldarnio autoesplotatzaile honetan parte har dezaten.

Denbora eta narratiba neoliberalak gure gorputzekin ez direla bateragarriak agerian uztetik haratago, performanceak estrategiak proposatzen ditu produktibitatearen inertzia eta haren limurtze-mekanismoak kolektiboki hautsi ahal izateko.

Jatorrizko ideia: Sergi Casero. Zuzendaritza: Sergi Casero, Mònica Molins. Dramaturgia-laguntza: Markos Goikolea.Argiztapen-diseinua: Miguel Ruz. Soinu-diseinua: Guillem Rodríguez. Jantzien diseinua: Sara Clemente. Egonaldiak: Matadero Residency Centre (Madril), L'Infinita (L'Hospitalet del Llobregat), Centrale Fies (Dro, Italia), Fabrica de Creació Fabra i Coats (Bartzelona). Laguntza eta eskerrak: Amsterdan fonds vor den Kunst, Opera Estate, Centrale Fies.