Jorge Oteizak eta Juan Daniel Fullaondok 1985ean lan egin zuten, Marta Maiz, Enrique Herrada eta María Jesús Muñoz gazteekin batera, Donostiako Ametzagaina muinoan hilerri berri bat eraikitzeko proiektu batean. Hainbat kontu tekniko direla medio, Oteizak eta arkitekto-taldeak aurkeztutako proiektua ez zen onartu, nahiz eta eraikuntza monumental eta sinbolikoaren adibide bat izan. Eraikin hori modu formalean eratu zen, modu suprematistan, muinoaren gainean esekitako prisma zuzen handi gisa, eta, beraz, "muinoaren gailurra itsas gaineko zeru irekira aireratzeko pista gisa geratuko litzateke, aireportuko bi seinaleren artean", Oteizak berak proiektuaren memorian adierazten duen bezala.

Horrela, proiektuaren ideiaren bidez hilerriaren eta heriotzaren kontzeptuen izaera metamorfosiatu nahi zen, horien ordez zeruko "hutsune hartzaile handiarekin" itzuli edo berriz elkartzeko kontzeptuarekin ordezkatzeko. "Muinoa menderatuz eta hegoaldeko mazelarantz irekita, gailurrean arrapala handia nagusitzen da: haren gainean, hormaren aurreko hutsune handia, absentzia, aireratzea, meditazioa."

Moderatzailea: Emilio Varela, arkitekto eta idazlea, eta Ahiku taldeko kidea.

Mugak/Euskadiko Nazioarteko Arkitektura Bienalaren programazioan antolatutako hitzaldiak.

Oharra

Hitzaldi hau streaming bidez eskainiko da